napisz do nas
MASTIF TYBETAŃSKI / DO-KHYI
FCI - Standard N° 230
POCHODZENIE: Tybet
PATRONAT: FCI, NR 230
KLASYFIKACJA FCI:
Grupa II - Pinczery, sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła
Sekcja 2.2 Molosy typu górskiego
Bez prób pracy
DATA OPUBLIKOWANIA AKTUALNIE OBOWIAZUJACEGO WZORCA: 24.06.2015
WZORZEC FCI: LINK
UŻYTKOWOŚĆ: Pies stróżujący i do towarzystwa
SKRÓT HISTORII RASY:
Mastif tybetański (Do-Khyi) jest prastarą rasą pracującą plemienia Nomadów w Himalajach i tradycyjnym stróżem i obrońcą klasztorów tybetańskich. Rasa otoczona wielką aura tajemniczości od czasów pierwszego jej odkrycia w czasach starożytnych. Począwszy od wzmianek Arystotelesa (384-322 p.n.e.) aż do opisów Marco Polo, który odbył podróż do Azji w 1271 roku, wszystkie historyczne przekazy wychwalają naturalną siłę i wielkie wrażenie jakie wywarły te psy - zarówno pod względem wyglądu jak i psychiki. Nawet ich szczekanie opisywane było jako unikalna i wysoko ceniona cecha rasy. Wiodący dziejowi europejscy kynolodzy jak Martin, Youatt, Megnin, Beckmann, Siber, jak również Strebel i Bylandt mocno podkreślali swoje zafascynowanie pochodzeniem i rolę, jaka pełnił Mastif Tybetański w kulturze Tybetu. Niektórzy nawet rozważali tezę, że rasa ta stanowi praojca dla wszystkich mastifów i molosów pochodzenia górskiego. Jednym z pierwszych znanych mastifów tybetańskich, który pojawił się na Zachodzie był samiec wysłany Królowej Victorii przez Lorda Hardinga (późniejszy Viceroy Indii) w 1847 roku. Następnie w 1880 roku Edward VII (później Książę Walii) przywiózł dwa samce do Anglii. Najwcześniej rozpoznanym miotem Mastifów Tybetańskich był miot urodzony w Berlińskim ZOO w 1898 roku.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pełen siły, masywny, dobrze zbudowany, z mocną kością. Robiący wrażenie, pełen ekspresji, o poważnym i dumnym wyrazie. Kombinacja majestatycznej siły dostojeństwa i wytrzymałości, zdolny do pracy we wszystkich warunkach klimatycznych. Rasa dorastająca powoli. Suki pełną dojrzałość osiągają w wieku przynajmniej 2-3 lat, a psy 4 lat.
ISTOTNE PROPORCJE:
ZACHOWANIE I TEMPERAMENT:
Niezależny, opiekuńczy, respektujący polecenia. Najbardziej lojalny dla swojej rodziny i terytorium.
GŁOWA:
Szeroka, ciężka i mocna. W wieku dojrzałym fałdy mogą rozciągać się ponad oczami i w dół aż do kącików warg.
czaszka:
szeroka, bardzo lekko zaokrąglona, z mocno zaznaczoną potylicą
stop:
dobrze zaznaczony
nos:
szeroki, tak ciemny jak możliwe w odniesieniu do koloru włosa, nozdrza dobrze rozwinięte
kufa:
raczej szeroka, dobrze wypełniona i głęboka, koniec kufy kwadratowy
wargi:
dobrze rozwinięte i okrywające żuchwę
zgryz:
szczęki mocne z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, górne zęby ściśle zachodzą na dolne i są mocno osadzone w szczęce. Zgryz cęgowy dopuszczalny. Uzębienie ściśle dopasowane.
oczy:
średniej wielkości, każdy odcień brązu w dostosowaniu do koloru włosa, im ciemniejsze tym lepsze. Osadzone regularnie, owalne i lekko ukośne. Powieki ściśle okrywające gałkę oczną. Wyraz dostojeństwa.
uszy:
średniej wielkości, trójkątne, wiszące, osadzone pomiędzy górną częścią czaszki i poziomem oczu, opadające ku przodowi i przylegające do głowy, podniesione u nasady w stanie czujności. Pokryte miękkim krótkim włosem.
SZYJA:
Mocna, dobrze umięśniona i wysklepiona, bez przesadnego podgardla. Pokryta grubym, sterczącym włosem mniej obfitym u suk niż u samców.
TUŁÓW:
Mocny
grzbiet: szeroki muskularny
zad: szeroki i raczej płaski
klatka piersiowa: raczej głęboka, umiarkowanie szeroka, z dobrze wysklepionymi żebrami sięgająca poniżej łokci
OGON:
Średniej długości. Osadzony wysoko w najwyższym punkcie linii grzbietu, noszony wysoko, lekko zakręcony nad grzbietem, gdy pies jest w stanie czujności, dobrze owłosiony.
KOŃCZYNY:
kończyny przednie:
proste, dobrze kątowane, dobrze pokryte gęstym mocnym włosem.
łopatki:
ukośnie ustawione, muskularne.
łokcie:
ani zbyt przylegające, ani odstawione.
przedramię:
proste o mocnej kości.
śródręcze:
mocne, nieznacznie nachylone.
KOŃCZYNY TYLNE:
Silne, muskularne, z dobrym kontowaniem, Widziane z tyłu równoległe.
uda:
raczej długie, mocne, z dobrym mocnym umięśnieniem, ale nie przesadnie uwypuklonym.
kolana:
dobrze katowane.
staw skokowy:
mocny, nisko osadzony.
piąty pazur: dozwolony.
łapy:
dość szerokie, mocne, okrągłe i zwarte, z dobrym owłosieniem pomiędzy wysklepionymi palcami
CHODY/RUCH:
Pełen siły, ale zawsze lekki i elastyczny, z dobrym wykrokiem i akcją. Przy większej szybkości tendencja do jednośladu. Przy ruchu umiarkowanym pełen deliberacji. Zdolny do funkcjonowania w zróżnicowanym terenie.
SZATA:
włos:
jakość bardziej istotna niż ilość. Szata szorstka, gruba, włos na grzbiecie niezbyt długi. Z gęstym i raczej wełnistym podszerstkiem w zimie, który staje się raczej rzadki w lecie. Samce noszą wyraźnie więcej włosa niż suki. Włos delikatny, ale szorstki, prosty i sterczący. Nigdy jedwabisty, lokowaty lub falowany. Szyja i ramiona mocno owłosione, o wyglądzie grzywy. Ogon puszysty i dobrze owłosiony, tylne łapy dobrze owłosione w partiach górnych.
kolor:
głęboko czarny, z lub bez podpalania, błękitny, z lub bez podpalania, złoty od płowego aż do mocno rudego. Wszystkie kolory powinny być tak czyste jak możliwe. Podpalanie od jasnego do głębokiego orzechu. biała gwiazdka na klatce piersiowej dopuszczalna. Minimalne białe znaczenia na łapach dopuszczalne. Znaczenia nad oczami, na dolnych partiach kończyn i od spodniej strony ogona, znaczenia na kufie, tolerowane "okulary" wokół oczu.
WIELKOŚĆ:
Mierzona w kłębie:
WADY:
Każde odstępstwa od wzorca winny być traktowane jako wady. Ich ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.
POWAŻNE WADY:
WADY DYSKAWALIFIKUJĄCE:
Każdy pies wyraźnie odbiegający zachowaniem lub wyglądem od wzorca powinien być zdyskwalifikowany.
UWAGA: Psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra w pełni usytuowane w mosznie.